tot rust komen

Okami liep rustig door de kerk. Hij was allang gesloten, maar Okami wist nog een weg naar binnen. Ze sloop rustig rond en ging op haar favoriete plekje zitten. Ze ademde diep in en uit en kwam geheel tot rust.

Inaja keek naar boven. De toren toornde hoog boven haar uit.
HEt voelde nog altijd niet goed aan om in de kerk te stappen maar toch deed ze het.
HEt verbaasde haar dat er iemand zet.
Ze zette zich een bank net achter de persoon.

Okami hoorde wat, ze spitste haar oren en luisterde. Nee niets. Ze domelde weer in.

Inaja liep en bank vooruit en ging naast de vreemeling zitten. Ze zag dat ze sliep dus blef maar even stil zitten. Ze had tijd genoeg.

Okami schrok een paar uur later wakker. Ze keek verschrikt om zich heen en zag nog een ander persoon. Ze glimlachte en ging naast haar zitten

Om een of andere reden vond Inaja dat ze moest fluisteren. WAs het door de weergalming ... 'ben je nieuw hier?' vroeg ze. 'Ik heb je nog niet eerder gezien.'

''Inderdaad, ik ben net aangekomen. ik heb een lange tijd gevlucht, omdat niemand me vertroude'' Zei Okami met een zucht. Het was niet makkelijk om in haar dorp een weerwolf te moeten zijn.

'DAn ben je hier welkom' zei ze gerusstellend. 'en wij twee zijn niet de enige' zei ze grijnzend. 'ik weet zaker dat je je hier thuis zal voelen, geloof me maar.'

''Dankje, ik hoop het echt'' Zei Okami opgelucht. Ze keek naar Inaja, he twas een geruststelling dat iemandhaar geloofde.

'Waar slaap je vanacht.' vroeg ze. 'Het is vanacht geen volle maan dus geen kans dat we veranderen.' zei ze grijnzend.
'als je een plaats zoekt om te slapen, er is bij mij nog plaats.'

''Dankje, meestal slaap ik in een kerk. Of in het park'' Zei Okami. Ze keek naar Inaja. Ze was de eerste die haar neit weg stuurde.

'Kom je mee of blijf je liever hier nog even zitten?'
Ze keek even omhoog naar een kruis dat op hing boven het altaar.
'Soms vraag ik me af waar ze al die verzinsels vandaal halen.' zei ze
en zuchtte. 'Door de praatjes van de mensen worden we gevreesd hoewel we ons vroeger enkel tot dieren beperkte. Door de jacht op ons was het soms noodzakelijk een mens te doden.' Ze keek weer naar Okami. 'dat mensen vermoordt worden is hun eigen schuld, maar beseffen dat niet.' zei ze