Het Orgel

Devilain liep naar binnen ze zag 1 man op het orgel spelen en ze liep stilletjes door de zaal,
het was een oude en verlaten kerk vol spinnen webben. Ze had dorst en ze liep zacht
de trap op. Toen ze duister achter de man stond beet ze in zijn nekvel en zoog hem leeg.
Hij viel neer en ze liep weg, door de holle en kille gangen van de kerk ruizde nog
even de wind en je hoorde nog de laatste noot die hij had gespeelt van het leven
op het orgel, ze lachte even gemeen.

Inaja hoorde het lachen van een persoon.
ze stapte de kerk binnen en huiverde even
toen ze een kom met wijwater zag staan.
Plots zag ze iemand staan.

Devilain kwam uit de gangen lopen ze zag een klein meisje staan, volgends haar was zij geen gewoon meisje ze liep dichterbij "Wie ben jij en wat doe je hier zo laat?" ze grijnsde even met een glimlach ertussen door. Zelf was ze ook niet erg oud. Maar had ook zo haar verschillende karakters

'Inaja.' zei ze stil. 'Leidster van dit gebied kan je zeggen.'
Ze keek naar de dode man. 'Waarom heb je hem gedood.'
Ze keek triest. 'Ik hield va zijn manier van spelen.
Hoe hij met zijn vingers over het klavier zwaaide.'
'iedere dag luisderde ik naar hem.'

"Triest..der zijn er vast wel meer van" ze keek naar de klok, 11 uur. Ze liep een gang in en omhoog naar het orgel en begon wat tespelen.. Na een lang en krachtig spel stopte ze. "muhwa ik kan zn plaats wel vervangen"grijnsde ze en liep naar beneden

'bwwwaaaa.' zei ze zuchtend. ' Orgelspelen zit in je bloed.'
Ze keek naar de dode ma 'En hij kon het. Ik zal het akelige
geluid missen'

"Het akilige geluid van pijn en geschreeuw zal blijven bestaan" zei ze met een lachje. "En jij moet dat kennen.." ze grijnsde even

'Wel wel, waarom zou ik dat moeten kennen?' vroeg ze kwaad.
'dat was mijn lievelingsmens.' ze schreeuwde met een hoog stemmetje.
'Dat wasa mijn vader!!' Ze brulde. Je hoorde de weerwolf in haar naar boven komen.

"Omdat jij niet een gewoon mens bent.." ze keek der doorhebbent aan "Een Weerwolf.. Die ook moord, en de pijn aan zn leven heeft gezegend, of niet soms?" ze keek Inaja vragend aan

Inaja begreep de moeilijke woorden niet.
Ze was nog te jong. Ze keek Devilain raar aan
en zette zich toen neer op de grond.
Ze draaide zich weg van Devilain.
Een traan liep over haar wang...